بیوگرافی کشتیگیران

آشنای با برخی از کشتیگیران

غلامرضا تختی در پنجم شهریور سال 1309 درخانواده‌ای مذهبی و متوسط در محله خانی آباد تهران بدنیا آمد رجب خان پدر تختی غیر از وی دو پسر و دو دختر داشت که همه آنها بزرگتر از رضا بودند.

تختی از20سالگی کشتی را در باشگاه پولاد زیرنظر حبیب اله بلور آغاز کرد.
تختی در رقابتهای قهرمانی کشور طی سالهای 1329 تا 1338در وزنهای 6-7-8 هشت بار قهرمان کشورشد.
غلامرضا همچنین سه بار پهلوان ایران شد.
تختی در اولین حضور خود در تیم ملی در رقابتهای جهانی 1951 هلسینکی دروزن 79 کیلوگرم صاحب مدال نقره شد.
رضا در اولین حضور خود در المپیک در رقابتهای 1952 هلسینکی با شکست مقابل کوریدزه از شوروی صاحب مدال نقره شد.
افتخارات پهلوان بزرگ کشتی ایران در رقابتهای جهانی 1959 و 1961 و 1962 تهران،  یوکوهاما  و تولیدو با کسب دو  مدال طلا و یک مدال نقره ادامه یافت.
تختی در رقابتهای المپیک 1956و1960 ملبورن و رم صاحب 1مدال طلا و1مدال نقره شد.
غلامرضا همچنین در بازیهای آسیایی 1958 توکیو صاحب مدال طلا شد.
تختی آخرین بار در رقابتهای جهانی 1966 تولیدو دوبنده تیم ملی را به تن کرد.
غلامرضا تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن صاحب مدال شود. وی همچنین پر افتخار ترین کشتی گیر تاریخ کشتی ایران است.
وایکینگ پالم سوئدی، عادل آتان ترک، بوریس کولایف روس، پیتر بیلر امریکایی، دیتریش آلمانی، ویحزیستیوک روس، عصمت آتلی ترک، حسن کنگور ترک، الکساندر مدوید بلاروس و احمد آئیک ترک مهمترین رقیبان تختی در 14 سال حضور وی در عرصه بین الملی بودند.
تختی در لیست بهترینهای قرن فیلا در جایگاه سیزدهم قرار دارد و در رقابتهای جهانی2007 باکو نیز از وی بعنوان یکی از مشاهیر کشتی دنیا تجلیل شد.
غلامرضا در آبان ماه 1345زندگی مشترک خود را آغاز کرد و بابک تنها یادگار تختی است.
تختی سرانجام 17دی ماه سال 1346در حالیکه بابک 4ماهه بود در هتل آتلانتیک سابق درگذشت.
غلامرضا تبلور آرزوهای یک ملت بود او سمبل تاریخ ماست مردی که درمیان مردم زیست و از میان مردم رفت. و پیکرش در ابن بابویه شهر ری آرام گرفت
روحش شاد.

عبدالله موحد در 29 اسفندماه سال 1319 در شهرستان بابلسر بدنیا آمد. عبدالله قبل از حضور روی تشک کشتی ورزش را با رشته‌های شنا،قایقرانی و والیبال در شهرستان بابلسر آغاز کرد و در کل یک ورزشکار ممتاز بود.

موحد پس از آن در دوران جوانی به تهران آمد و کشتی را در باشگاه تهران جوان آغاز و پس به باشگاه دارائی رفت و تمرینات کشتی خود را زیر نظر استاد رحمت‌الله غفوریان پیگیری کرد و خیلی زود به قله شهرت رسید.

عبدالله موحد سالهای 1340 و 1343 در رقابتهای قهرمانی کشور در وزن چهارم به مقام قهرمانی کشور دست یافت.

موحد در چهار دوره مسابقات بین المللی کشتی آزاد طی سالهای 1345 تا 1348 در تهران به مقام قهرمانی دست یافت اما نخستین تجربه مسابقات خارج از کشور وی حضور در جام بین المللی و معتبر تفلیس در سال 1962 میلادی و کسب مقام قهرمانی این رقابتها بود.

اسطوره بزرگ کشتی ایران نخستین‌بار در وزن چهارم تیم ملی در رقابتهای جهانی 1965 منچستر به مقام قهرمانی دست یافت. مجموعه مدالهای طلای این نابغه بزرگ کشتی ایران طی سالهای 1965 تا 1970 میلادی با کسب 8  طلا در رقابتهای المپیک ، جهانی و بازیهای آسیایی منحصر به فرد شد.

بزرگترین افتخار عبدالله موحد کسب مدال طلای المپیک 1968 مکزیکوسیتی بود.

پروفسور موحد که نخستین‌بار در رقابتهای جهانی 1963 صوفیه تحت هدایت نبی سروری و غفاری صاحب دوبنده تیم ملی شده بود آخرین‌بار در رقابتهای جهانی 1971 (اینبار نیز در صوفیه) به مقام چهارم دست یافت. رقابتهای المپیک 1972 مونیخ پایان راه مرد افسانه‌ کشتی ایران در تیم ملی بود  و وی با آسیب دیدگی مقابل حریف پانامایی وداع غم انگیزی با دنیای قهرمانی داشت.

عبدالله موحد الگوی فنی کشتی گیران ایرانی در لیست مشاهیر کشتی ایران بهمراه مرحوم جهان پهلوان غلامرضا تختی در رتبه اول و در لیست مشاهیر کشتی دنیا در قرن بیستم در جایگاه یازدهم قرار دارد.

موحد علاوه بر ورزش در تحصیلات نیز مدارج ترقی را طی کرده است و یکی از کشتی گیران تحصیلکرده است که دوره فوق لیسانس را در اواسط دهه 50 میلادی در مدرسه عالی شمیران پشت سرگذاشته و یکی از دانشجویان ممتاز این دوره بوده است و پس از آن دکترای خود را در رشته تربیت بدنی اخذ کرد.

پروفسور کشتی ایران که هم اکنون در ایالات متحده آمریکا زندگی می‌کند هیچگاه حاضر نشد در خارج از وطن مربیگری کند و همیشه پایبندی خود را به ایران عزیز نشان داده است .

مرد افسانه‌ای کشتی ایران که هر از گاهی به منظور تجدید دیدار با دوستان به وطن سر می‌زند رمز موفقیت در کشتی را تمرینات مداوم ، جدیت و اصل خواستن توانستن است می‌داند.

برای مرد بزرگ کشتی ایران آرزوی سلامتی و طول عمر داریم.

امامعلی حبیبی در 5 خردادماه سال 1310 در یکی از روستاهای شهر بابل متولد شد . ورزش را با کشتی محلی لوچو آغاز کرد و سپس یادگیری فنون کشتی را درسال 1331 در پادگان گرگان آغاز نمود و در شهر قائم شهر زیر نظر اسکندر علی‌آبادی آموزش خود را پیگیری نمود . پس از قهرمانی در مسابقه‌های انتخابی مازندران در سال 1332 در رقابتهای قهرمانی کشور شرکت نمود و عنوان چهارم وزن 72کیلوگرم را بدست آورد. سال 1333 هم به مقام چهارم رسید ولی با قهرمانی در سالهای 1335 و 1337 در تهران،  1338 در شیراز و 1339 در رشت قهرمان کشور شد و برای شرکت در اولین تورنمنت خارج از کشور خود عازم رقابتهای بین‌المللی ترکیه شد ولی در وزن 67 کیلوگرم به موفقیتی دست نیافت .

بازیهای المپیک 1956 ملبورن اوج درخشش ببر مازندران بود که علی‌رغم تب شدید مدال طلای این رویداد بزرگ را در وزن 67 کیلوگرم بدست آورد . امامعلی حبیبی در مسابقات جهانی تهران در سال 1959 دو تن از بزرگان کشتی دنیا بالاوادزه از شوروی سابق و اسماعیل اوغان از ترکیه را مجموعاً در کمتر از 3 دقیقه ضربه فنی کرد .

در دوران حضور در عرصه کشتی به سریعترین کشتی‌گیر جهان معروف شد و در سال 1961 در رقابتهای جهانی یوکوهاما بالاتر از موروزوف از شوروی و کانه‌کو از ژاپن برای دومین‌بار روی سکوی نخست جهان ایستاد، در این سال تیم کشتی ایران به مقام قهرمانی دست یافت.

حبیبی با کسب مدال طلای رقابتهای جهانی 1962 تولیدو برای همیشه از دنیای دایره طلایی خداحافظی کرد . وی علاوه بر 4 طلای جهان و المپیک موفق به کسب مدال طلای بازیهای آسیایی 1958 توکیو شد .

حبیبی پس از پایان دوره قهرمانی مدتی به مربیگری پرداخت ولی پس از آن وارد عالم سیاست شد و در دوره‌ای هم به عنوان نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی حضور داشت.

امامعلی حبیبی قهرمانی است که در کوتاهترین زمان قهرمانان بزرگی همچون بالاوادزه را با فنون یک‌دست و یک‌پا و سرته یکی به زمین می‌زد و پس از گذشت 50 سال هنوز کشتی‌گیری نتوانسته با آن سرعت و تبهر فنون زیبای کشتی را به نمایش بگذارد .

بلور و اریکان از مربیان وی در تیم ملی بودند و وی با کشتی‌گیرانی نظیر جهان پهلوان غلامرضا تختی و محمدعلی صنعتکاران و محمد ابراهیم سیف‌پور ، منصور مهدی زاده ، حمید توکل ، رضا قلیچ‌خانی و برادران ملاقاسمی هم دوره بوده است.

حبیبی هم اکنون در باغ شخصی‌اش در اطراف قائم‌شهر زندگی می‌کند و مدتی از سال را نیز برای دیدار با اعضای خانواده به آمریکا می‌رود .

امامعلی حبیبی که همیشه قلبش برای مملکت می‌تپد در رقابتهای جهانی 2007 باکو لوح مشاهیر فیلا را دریافت کرد . 

رسول خادم درسال 1350در شهر مشهد بدنیا آمد

رسول در دوران مدرسه به کشتی علاقمند شد و کشتی را بهمراه برادربزرگترش امیررضا آغاز کرد.

این دو برادر کشتی را زیر نظر محمد خادم پدر خود و دارنده مدال نقره وزن 63 کیلوگرم رقابتهای 1962 تولیدو آمریکا شروع کردند.

خادم بعنوان نخستین حضور خود در رقابتهای رسمی، در رقابتهای نونهالان در سال 1363 در وزن 38 کیلوگرم قهرمان ایران شد.

وی نخستین بار  درسال 1365 جواز حضور در جام تختی را بدست آورد.

خادم نخستین بار در رقابتهای امیدهای جهان در شهر اولان باتور مغولستان در وزن 68 کیلوگرم به مدال برنز دست یافت. وی پیش از این نخستین بار  با تیم خراسان در تورنمنت یاشار دوغو در سال 1367شرکت کرده بود.

رسول در بازیهای آسیایی 1990 پکن صاحب مدال نقره شد.وی در رقابتهای جام دانکولف در سال 1369 درخشید و ستاره بزرگ کشتی چک واسلواکی ژوزف لوهینا در وزن 82کلیو گرم را شکست داد.

رسول در سال های حضور خود در تیم ملی در پنج وزن برای تیم ملی کشتی گرفت.

بخشی از افتخارات رسول خادم:

1-1991چک: مدال طلای امیدهای جهان در وزن 82 کیولگرم

2-1991دهلی نو:  مدال طلای رقابتهای قهرمانی آسیا

3-1992بارسلون: مدال برنز المپیک با شکست صباح الدین از ترکیه وگشتوتنر از آلمان

4-1993 اولان باتور: مدال طلا  قهرمانی آسیا باصعود به وزن90 کیلوگرم

5-1994استانبول: مدال طلای رقابتهای جهانی با شکست لیمونتا از کوبا، کورتانیدزه از گرجستان داگلاس از امریکا و خادارتسف از روسیه

6-1995چهارمین طلای آسیا در مانیل

7-1995طلای رقابتهای جهانی آتلانتا با شکست مورتاز علی یف و خادراتسف

8-1996 پنجمین طلای آسیا در چین

9-1996قهرمان المپیک آتلانتا با پیروزی مقابل جامبولات تدیف و خاردارتسف در سومین فینال پیاپی

10-1998 مدال نقره رقابت‌های جهانی تهران با شکست الکسی مدویدف در وزن 130 کیلوگرم

رسول خادم در دوران کوتاهی در زمان ریاست طالقانی مدیریت بخش فنی کشتی را بر عهده گرفت و با تیم ایران قهرمان آسیا شد.

ایشان در حال حاضر مدیر تیم‌های ملی و امور فنی هستند و  با تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات آسیایی کره جنوبی  و جام جهانی آذربایجان در سال 2012 به مقام قهرمانی دست یافت.

خادم با مدرک کارشناسی ارشد در دو دوره اخیر عضو شورای اسلامی شهر تهران است ودر حال حاضر ریس کمیسیون برنامه و بودجه این شورا است.رسول خادم در روز 20 دی ماه سال 90  از سوی حجت اله خطیب سرپرست فدراسیون کشتی بعنوان مدیر تیمهای ملی و امور فنی انتخاب شد.

برای رسول کشتی ایران آرزوی سلامتی و موفقیت داریم.

فردین یک ورزشکار بود او نائب قهرمان کشتی جهان در سال 1333 بود 0او ابتدا از فوتبال شروع کرد نه به طور حرفه ای وپس از فوتبال شنا ،ژیمناستیک وهالترروی آوردودر پی یک اتفاق به کشتی روی آورد0اوبااخذمدرک دیپلم به سربازی رفت ودرجه دار نیروی هوایی شد ودر سن 18سالگی ازدواج نمودکه تا پایان عمر ادامه داشت

 سعدیا مردنکونام نمیرد هرگز

 مرده ان است که نامش به نکوئی نبرند

محمد علی فردین فرزندعلی گل فردین در شانزدهم فروردین 1309شمسی در یک خانواده متوسط واهل هنردرحوالی خیابان شهبازبه دنیا آمد ودرشب هیجدهم فروردین1379خورشیدی پس از هفتاد سال زندگی درتهران فوت کرد0فردین دارای دوبردار به نامهای عباس فردین(تنی)وایرج فردین(ناتنی)ویک خواهر ناتنی است0فردین اهل روستای خراوات است محمد علی فردین دارای چهار فرزند (دوپسرودو دختر)به نامهای سعید(44ساله)سیاوش(42ساله)عاطفه(40ساله)آمنه(27ساله)است واز آنها 4نوه دختری ونیز 2نوه ی پسری بجا مانده است0در ادامه باید بگویم که فردین یک ورزشکار بود او نائب قهرمان کشتی جهان در سال 1333 بود 0او ابتدا از فوتبال شروع کرد نه به طور حرفه ای وپس از فوتبال شنا ،ژیمناستیک وهالترروی آوردودر پی یک اتفاق به کشتی روی آورد0اوبااخذمدرک دیپلم به سربازی رفت ودرجه دار نیروی هوایی شد ودر سن 18سالگی ازدواج نمودکه تا پایان عمر ادامه داشت0بازیگر مورد علاقه والگوی هنری او ناصر ملک مطیعی بود0اوتوسط ناصر ملک مطیعی وبا بازی درفیلم چشمه آب حیات وارد سینما ایران شد?فردین با بازی درفیلم های(فرداروشن است و فریاد نیمه شب)به کارگردانی ساموئل خاکچیان که توانست عنوان بهترین وپرفروشترین فیلم سال را ازان خود کندفردین درسال1341اولین فیلمش را تهیه وخود ان را کارگردانی کرده است0از فیلم های مطرح او می توان به فیلم ساحل انتظاربه کارگرانی سیامک یاسمی اشاره کرد0فردین در سال1343 با بازی درفیلم آقای قرن بیستم تیپ جدیدی را وارد سینما ایران کرد0فردین در سال 1343بابازی در فیلم های چون:گنج قارون وانسان ها ومسیر رودخانه لقب مرد اول سینمای ایران را بدست آورد0اودرفیلم چرخ وفلک که بازسازی شده ی یک فیلم هندی(هندی آوراره به کارگردانی وبازیگری راج کاپور بود)به کارگردانی صابر رهبر بازی کرد0در سال 1347فردین با استفاده از یک داستان هندی فیلم معروف ومشهور سلطان قلبها را کارگردانی وبازی کرد0ازآن زمان به بعدبه فردین لقب سلطان قلبها رادادنداین فیلم در جشنواره سپاس برنده جایزه بهترین فیلم وبهترین بازیگر مرد را به خود اختصاص داد0 در همان سال فردین برای بازی در یک فیلم وسترن به نام وحالا روحت را به خدا بسپارکه در ایران بانام مردانه بکش به نمایش درآمد به ایتالیا رفت0نکته قابل توجه آن است که فردین در این فیلم در کنار ستارگانی مشهوری چون:فابیوتستی واتوره مانی بازی کرد ودر تیتراژنام او بالا تر از این ستارگان قراردارد.فردین پس از بازگشت از ایتالیا استودیویی به نام فرودین فیلم را تاسیس کرد0لازم به ذکر است که فردین صاحب استودیو دالیا فیلم نیز بود0ولی همیشه فیلم ها را در فرودین فیلم تهیه می کرد0فردین قبل از فیلم مردانه بکش در فیلمهای چونمردی از تهران وطوفان برفرازپترا که هردودر لبنان ساخته شد نقش آفرینی کرد فردین از سال 48 به تهیه کنندگی نیز پرداخت0در سال 1349به کارگدانی وبازی در سه فیلم پرفوش سال به نام های:قصر زرین-سکه شانس-یاقوت سه چشم-کوچه مردهااشاره کرد0درسال1350 فردین درفیلم همای سعادت محصول مشترک ایران وهند بازی کرد که در این فیلم بابازی در کنار ستارگان هند بر محبوبیت خود افزود0این فیلم در هندوستان با نام صبح وشام به نمایش درامد0فردین در فیلم های چون میعاد گاه خشم وراز درخت سنجد از جلال مقدم وبابا شمل از حاتمی نیز نقش آفرینی کرده است0 فیلم بابا شمل برنده جایزه دومین فیلم سال از جشنواره سپاس شد 0بعد از این فردین فقط در فیلم هایی که خود تهیه کننده وکارگردان ان بود بازی می کرد0ازاین فیلم ها می توان به فیلم های چون:جهنم+من ودر سال جبار سر جوخه فراری که در نوروز 1352به فروش سرسام آوری رسید0فردین درسال 1353دوباره پرکار شد ودر فیلم هایی چون جوانمرد و ناجورها بازی کرد اودر سال 1355 در فیلم غزل با شخصیت متفاوتی ایفا نقش نمود0آخرین فیلم اوفبل از انقلاب برفرازآسمانها بود که خود او کارگردانی وتهیه کنندگی انرا بر عهده داشت0فردین پس از انقلاب در آخرین فیلم خود ساخته ایرج قادری به نام برزخی ها ایفا نقش نمود ودر همان فیلم وداع تلخ فردین از سینما ایران به چشم می خورد0فردین بعداز انقلاب به کار فرش فروشی وسپس به کار قنادی روی آورد0فردین دوست صمیمی جهان پهلوان تختی بود وپدری مهربان برای چهار فرزند خود وحامی مستضعفان بود0ما خبر فوت فردین را از یک رادیو بیگانه شنیدیم

شگرد اصلی مرحوم سیدعباسی فن فیتیله‌پیچ بود و به آقای فیتیله‌پیچ و استاد فیتیله‌پیچ شهرت داشت. وی با همین فن در ۱۹ سالگی آیدین ابراهیمف قهرمان وقت جهان را در سال ۱۹۶۳ (۱۳۴۲) در جریان دیدار دوستانه ایران و شوروی ضربه فنی کرد. سیدعباسی از آن

سال تا ۱۳۴۶ چندین بار قهرمان ایران در وزن‌های ۵۷ و ۶۳ کیلو شد و در ۱۹۶۷ به عضویت تیم ملی درآمد و تا سال ۱۹۷۲ عضو همیشگی تیم ملی کشتی آزاد ایران بود. در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی با ۵ برد از جمله ۲ ضربه فنی، یک مساوی برابر انیو تودوروف بلغار و یک باخت از ماساکی کانکوی ژاپنی به مدال برنز وزن ۶۳ کیلوگرم رسید. سال بعد در مسابقات جهانی ۱۹۶۹ ماردل پلاتا به مدال نقرهٔ وزن ۶۲ کیلو رسید. در سال ۱۹۷۰ هم قهرمان جهان در ادمونتون و هم قهرمان بازی‌های آسیایی بانکوک در ۶۲ کیلوگرم شد. در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ در همین وزن با یک شکست از کیوشی آبه ژاپنی به مقام پنجم رسید. در قهرمانی جهان ۱۹۷۱ صوفیه به یک مدال نقره رسید. او در دههٔ ۱۹۹۰ نیز در مسابقات پیشکسوتان قهرمانی جهان شرکت کرد و چندین مدال طلای دیگر را کسب کرد.

سیدعباسی نهایتاً در سن ۶۰ سالگی در ۲۶ اسفند ۱۳۸۲ بر اثر بیماری سرطان در

بیمارستان ایران‌مهر در قلهک تهران درگذشت.

افتخارات آقای فتیله پیچ جهان:

بازی‌های المپیک:

برنز مکزیکوسیتی ۱۹۶۸ ۶۳ کیلوگرم

قهرمانی جهان:

طلا ادمونتون ۱۹۷۰ ۶۲ کیلوگرم 

نقره صوفیه ۱۹۷۱ ۶۲ کیلوگرم

نقره ماردل‌پلاتا ۱۹۶۹ ۶۲ کیلوگرم

بازی‌های آسیایی:

طلا بانکوک ۱۹۷۰ ۶۲ کیلوگرم

                                                       در سال ۱۳۷۳ در مسابقه های کشتی قهرمانی کشور در رده جوانان به مقام قهرمانی وزن اول ۵۰ کیلوگرم رسید و به رقابت های جهانی جوانان در بوداپست اعزام شد و با غلبه بر تمام حریفانش به مقام قهرمانی وزن ۵۰ کیلوگرم جهان دست یافت. او در سال ۱۹۹۷ هم در هلسینکی به مدال طلای جوانان جهان دست یافت تا ظهور استعدادی بزرگ را به کشتی ایران نوید دهد. در سال ۱۳۷۶ در جام جهان پهلوان تختی رویاروی محمد طلایی قهرمان جهان در سال ۱۹۹۷ قرار گرفت و با شکست وی و سایر حریفانش به مدال طلای رقابت ها رسید. با قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۸ (فروردین ۱۳۷۷) و قهرمانی در مسابقه های دانشجویان جهان با شایستگی صاحب دو بنده تیم ملی در ۵۸ کیلوگرم در رقابت های جهانی ۹۸ تهران شد و با درخشش

فراوان به مدال طلا دست یافت تا تیم ملی پس از سال ها به مقام قهرمانی جهان دست یابد. سال بعد در سی و چهارمین دوره مسابقه های کشتی آزاد قهرمانی جهان در آنکارا حضور یافت و پس از کسب پنج پیروزی در کشتی های دشوار به دیدار نهایی راه یافت تا بار دیگر رودروی هارودوغان که سال قبل به دبیر باخته بود، قرار گیرد. شرایط دشوار سالن و انگیزه بالای دوغان موجب برتری کشتی گیر ترک بر دبیر شد و درنهایت قهرمان ایران به مدال نقره قناعت کرد. پیش از بازی های المپیک سیدنی در سال ۲۰۰۰، دبیر به مقام قهرمانی بیست و هشتمین دوره مسابقه های جام جهانی کشتی آزاد در آمریکا دست یافت. در بازی المپیک سیدنی در حالی که با قرعه سختی روبرو شده بود، پس از پشت سرنهادن سیسائوری از کانادا، پروباتار از مغولستان، تری براندز از ایالات متحده به دیدار نهایی رسید. در دیدار پایانی، با غلبه بر یوگم بوسلویچ از اوکراین به مدال طلای المپیک دست یافت تا پنجمین کشتی گیری باشد که به این افتخار نایل می شود. علیرضا دبیر در سال ۲۰۰۱ در رقابت های جام جهانی کشتی آزاد در ایالات متحده در وزن ۶۳ کیلوگرم به مدال طلا دست یافت. در همین سال برای سومین بار پیاپی به دیدار پایانی مسابقه های قهرمانی جهان که این بار در صوفیه بلغارستان برگزار می شد، راه یافت و با ناداوری به سرافیم بارزاکف از کشور میزبان باخت و به مدال نقره رسید. رقابت های دانشجویان جهان در سال ۲۰۰۲ شاهد قهرمانی دبیر در وزن ۶۶ کیلوگرم بود. درهمین سال او در رقابت های جهانی تهران به مدال نقره دست یافت تا صاحب پنجمین مدال جهانی و المپیک خود شود. آسیب دیدگی مانع از کسب دومین مدال المپیکی اش شد تا المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، آخرین میدان جهانی اعجوبه کشتی ایران باشد.

اسطوره تاریخ کشتی آزاد جهان در شانزدهم سپتامبر۱۹۳۷ در بلایاسرکف نزدیک کی یف به دنیا آمد. مدوید به سه مدال طلای المپیک و هفت طلای جهانی دست یافت و از این حیث پرافتخارترین آزادکار تاریخ کشتی است. مدوید از سال ۱۹۶۱ به تیم ملی کشورش پیوست و تا سال ۱۹۷۲ بی وقفه در میدان های جهانی و المپیک حضور داشت. در طول دوران قهرمانی

اش تنها دو بار شکست خورد: «در جهانی ۶۱ یوکوهاما به ویلفرد دیتریش و در جهانی ۶۵ منچستر به احمد آئیک». مدوید با مرحوم تختی سه بار مبارزه کرد که اولین بار آن در اسفندماه ۱۳۴۰ بود که تیم کشتی آزاد شوروی برای انجام چند مسابقه دوستانه به تهران آمده بود و مدوید جوان با یک خاک بر قهرمان جهان پیروز شد. دومین بار در ۱۹۶۲ تولیدو بود که به تساوی رسیدند ولی به علت سبک تر بودن مدوید، وی برنده شناخته شد. آخرین بار هم رقابت های جهانی ۱۹۶۶ تولیدو بود که تختی در آخرین میدان جهانی اش ۱ صفر مغلوب قهرمان روس شد.

● مهمترین افتخارات

▪ بازی های المپیک

ـ (۱۹۶۴ توکیو): مدال طلا (۹۷ کیلو)

ـ (۱۹۶۸ مکزیکوسیتی): مدال طلا (۹۷+ کیلو)

ـ (۱۹۷۲ مونیخ): مدال طلا (۱۰۰+ کیلو)

▪ قهرمانی جهان

ـ (۱۹۶۱ یوکوهاما): مدال برنز (۸۷+ کیلو)

ـ (۱۹۶۲ تولیدو): مدال طلا (۹۷ کیلو)

ـ (۱۹۶۳ صوفیه): مدال طلا (۹۷ کیلو)

ـ (۱۹۶۵ منچستر): مدال نقره (۹۷ کیلو)

ـ (۱۹۶۶ تولیدو): مدال طلا (۹۷ کیلو)

ـ (۱۹۶۷ دهلی): مدال طلا (۹۷+ کیلو)

ـ (۱۹۶۹ ماردل پلاتا): مدال طلا (۱۰۰+ کیلو)

ـ (۱۹۷۰ ادمونتون): مدال طلا (۱۰۰+ کیلو)

ـ (۱۹۷۱ صوفیه): مدال طلا (۱۰۰+ کیلو)

▪ قهرمانی اروپا

ـ (۱۹۶۶ کارلسروهه): مدال طلا (۹۷+ کیلو)

ـ (۱۹۶۸ اسکوپیه): مدال طلا (۹۷+ کیلو)

ـ (۱۹۷۲ کاتوویچ): مدال طلا (۱۰۰+ کیلو)

▪ جمع مدال ها: المپیک (۳ مدال طلا)، جهانی (۷ طلا، ۱ نقره و ۱ برنز)، اروپایی (۳ طلا)