هادی عامل، گزارشگر محبوب کشتی، در سال 1334 در مشهد به دنیا آمده . - ساکن مشهدالرضاست و برای گزارش مسابقات کشتی یا برنامه هایی درباره کشتی مسافرت می کند: «می خواهم خودم سختی این سفرها را بکشم ولی خانواده ام راحت باشند. آنها مشهد راحت ترند.» - یک دختر دارد و دو پسر؛ افشین عامل - پسر بزرگتر- سراغ کشتی رفت، قهرمان جوانان کشور هم شد اما کتفش به طور جدی آسیب دید و نتوانست ادامه دهد. - هم در نوجوانی کشتی گرفته، هم مربیگری کرده و هم مدت کوتاهی داور کشتی بوده؛ یعنی یکجورهایی تمام تاریخچه زندگی اش به کشتی گره خورده است. - گزارشگری کشتی را از مشهد و از سال 1363 آغاز کرده. - با معلم ورزش بانزشست شده است. - تلخ ترین اتفاق زندگی اش روزی بود که به علت آسیب شدید آرنج دست راستش، مجبور شد تا از روی تشک کنار برود: وقتی که 15 ساله بود و تازه داشت
در کشتی جا می‌افتاد که دچار آسیب‌دیدگی شد. در یکی از تمرینات دست
راستش شکست و مجبور شد جراحی کند. پزشکان به او توصیه کردند کشتی
را برای همیشه کنار بگذارد اما هادی قبول نکرد. می‌گوید: «کشتی همه زندگی
من بود. مدام به نام‌های بزرگانی چون تختی، حبیبی و موحد فکر می‌کردم و با
خود می‌گفتم من هم باید به المپیک بروم و برای کشورم افتخار بیافرینم. وقتی
پزشک معالجم، مرحوم زرکش گفت که باید کشتی را کنار میگذارم پیش خودم
گفتم یک روز مدال المپیک را می‌آورم و روی میزش بگذارم. الگویم آکباش،
کشتی‌گیر ترک بود که یک پایش آسیب دیده بود و قهرمان المپیک شده بود. به
خودم می‌گفتم اگر او می‌تواند با یک پا کشتی بگیرد من هم می‌توانم با یک
دست کشتی بگیرم.»
او عزم خود را جزم می‌کند و تمرین‌های سختش را شروع می‌کند. در رده جوانان
اول می‌شود و در اوج آمادگی‌اش برای ورود به تیم ملی دوباره دستش آسیب
می‌بیند: «این بار دستم فلج شد. انگشت‌هایم را نمی‌توانستم تکان دهم. رفتم
آلمان و عمل کردم. پزشکان آلمانی گفتند اگر یک بار دیگر دستم آسیب ببیند برای
همیشه فلج خواهد شد و دیگر کاری از دست آنها ساخته نیست. ناچار کشتی
را کنار گذاشتم. خداحافظی‌ام با کشتی تلخ‌ترین حادثه زندگی‌ام بود.»
عامل کشتی‌گیری را کنار می‌گذارد، اما از کشتی جدا نمی‌شود.
رِندی عادل فردوسی پور به علاوه اطلاعات داوری هوشنگ نصیرزاده، با اندکی صدا و لحن هیجانی جواد خیابانی با چاشنی عبارت های پیچیده پیمان یوسفی را که با هم ترکیب و به جای 90 دقیقه، در مقیاس دو دقیقه ای کوچکش کنیم، می شود «هادی عامل» مردی که با اختلاف بسیار، ستاره ایرانی – رسانه ای المپیک بود. سر زبان ها افتاد و گزارش ها و حرف هایش نقل محافل و سایت ها شد. بی اغراق نیست اگر بگوییم همه آنچه همه ما از کشتی می دانیم، اطلاعاتی که به رخ هم می کشیم و اصطلاحاتی که درباره ورزش اول مملکت مان به کار می بریم، مدیون عامل است. او را باید از صدایش شناخت و اطلاعات بی حد و مرزی که در آرشیو ذهنش به میلادی سیو (Save) شده و اصطلاحات و کلماتی که برای نخستین بار از زبان او شنیدیم.
«عامل» می توانست «عادل» کشتی باشد، ولی نیست! چون با این همه، هنوز در مشهد زندگی می کند، پایبند مرکزنشینی نشده، جاه طلب نیست، به تصویر علاقه ای ندارد، می خواهد صدایش را فقط خرج کشتی کند (و به همین دلیل به پیشنهادهای دوبلوری جواب رد داده)، با همه رفاقت می کند، بی ادعاست و خاکی بودن و سادگی را از کشتی به ارث برده ولی مثل عادل عاشق کارش است؛ اطلاعاتش را به روز می کند، با سرمایه شخصی به مسابقات جهانی می رود، هر جا که نام کشتی باشد، هست و ... با 57 سال سن همه جا دنبال عشقش می دود.
سراسر کار گزارشگری برای عامل لذت است اما او از سه گزارش خاص به
عنوان بهترین گزارش‌های عمرش یاد می‌کند: «المپیک 96 آتلانتا، کشتی خادم را
گزارش کردم که بعد از 28 سال برایمان طلا آورد. المپیک 2000 سیدنی، کشتی
علیرضا دبیر را گزارش کردم که حریف اوکراینی را برد و قهرمان شد. در المپیک 2004
قهرمان شدن علیرضا حیدری را گزارش کردم. حیدری با حریفی کشتی می
گرفت که 4 بار از او شکست خورده بود و دیگر برای خود من هم عقده شده بود.
حیدری عقب بود و در ناباوری او را شکست داد. از این موضوع خیلی خوشحال
